Owocniki o średnicy 1,0-2,0 cm. Najczęściej regularnie kuliste lub owalne, czasem guzowate lub cylindrycznie wydłużone. Powierzchnia owocnika gładka, matowa, czasem sprawiająca wrażenie delikatnie zamszowatej. Za młodu biało-szara, potem szaro-żółta, w fazie pełnej dojrzałości żółto-brązowa. Zawsze z licznymi ciemniejszymi plamami. Perydium grube, bardzo długo trwałe, na przekroju wyraźnie żółtawo-brązowe. Gleba o budowie komorowej. Komory hymenialne na przekroju drobne, owalne, wydłużone, o labiryntowatym przebiegu. U podstawy owocnika zawsze tworzy się niewielka, ciemno zabarwiona kolumella o nieregularnych kształtach. Gleba w owocnikach niedojrzałych kremowo-biała, potem, bladożółtawa do intensywnie żółtej. W pełnym stadium dojrzałości żółto-brązowa do czarno-brązowej. Warstwa tramy hymenialnej oddzielającej komory szarawa, długo odróżnialna od koloru gleby. Konsystencja dojrzałego owocnika sprężysta, zwarta. Smak nieznaczny, wodnisty. Zapach charakterystyczny, choć niezbyt intensywny, przywodzący na myśl muł, szlam, bagno.

Perydium 150-350 μm, zmienne w zależności od stopnia dojrzałości. Za młodu plektenchymatyczne, zbudowane z hialinowych strzępek 4-8 μm. W późniejszym okresie strzępki rozdymają się do postaci niewielkich owalnych komórek, by w fazie pełnej dojrzałości utworzyć struktury pseudoparenchymatyczne zbudowane z owalnych lub kulistych komórek 10-25 μm. Suprapellis o grubości 30-70 μm niezmienne przez cały cykl rozwojowy owocnika. Zbudowane z grubościennych strzępek o średnicy 5-12 μm, zabarwionych na żółto-brązowo, a później brązowo-czarno. Przebieg strzępek równoległy do powierzchni owocnika ale miejscami skośny lub nawet prostopadły. Trama perydialna i hymenialna zbudowane z cienkościennych, septowanych, hialinowych strzępek o grubości 2-6 μm, z tendencjami do miejscowego rozdymania się w drobnokomórkowe struktury pseudoparenchymatyczne. Bazydia średnio 20-40 x 5-10 μm, cylindryczne lub maczugowate, do fazy pełnej dojrzałości wypełnione żółtawą treścią. Najczęściej 1-2 zarodnikowe ale rzadko również 3-4 zarodnikowe. Cylindryczne, hialinowe bazydiole o rozmiarach 5-25 x 5-15 μm. Warstwa subhymenialna pseudoparenchymatyczna, utworzona przez 2-4 rzędy niewielkich, kulistych komórek o średnicy 3-10 μm. Zarodniki za młodu owalne do cytrynokształtnych, grubościenne, wypełnione jedną dużą lub kilkoma mniejszymi kroplami. Zarodniki otoczone szerokimi, grubymi 3-5 fałdami perysporium, widocznymi w zarodnikach ułożonych wertykalnie. W miarę rozwoju perysporium zarodniki przybierają kształty szerokoowalne do niemal kulistych. Za młodu hialinowe, potem bladożółte, wreszcie żółto-brązowe – finalnie czarno-brązowe. Szczyt zarodnika bezbarwny, obły, zaokrąglony czasem płaski 1-3 μm – widoczny tylko w zarodnikach na wczesnych etapach rozwoju. Apiculus wyraźny, gruby, cylindryczny, 2-6 μm. Wielkość dojrzałych zarodników wraz z fałdami perysporium 20-28 x 15-24 μm, średnio 24 x 19 μm, Q = 1,2-1,7, Qm= 1,4. Zaobserwowano rzadkie występowanie, pojedynczych zarodników anormatywnie dużych, przekraczających 35 μm długości i stanowiących >1% masy zarodników.

Szczegóły budowy perydium H.thwaitesii na kolejnych etapach rozwoju

Hymenium H.thwaitesii